பனிப்போர்… இந்த வார்த்தையைக் கேட்டாலே, நம் நினைவுக்கு வருவது 1980-களில் அமெரிக்காவுக்கும், சோவியத் யூனியனுக்கும் இடையே நடந்த அந்தப் பனிப்போர் தான். ஆனால், அதே போன்ற ஒரு புதிய பனிப்போர், நம்முடைய அண்டை நாடான பாகிஸ்தானில், இப்போது அரங்கேறிக் கொண்டிருக்கிறது என்று சொன்னால் நீங்கள் நம்புவீர்களா?
ஆம், ஒரு பக்கம் அமெரிக்கா… மறுபக்கம் சீனா. இந்த இரண்டு வல்லரசுகளும், கிட்டத்தட்ட திவாலாகிப் போன பாகிஸ்தானை, தங்களின் புதிய போர்க்களமாக மாற்றியிருக்கின்றன.
எதற்காக இந்த மோதல்? பாகிஸ்தானின் பலுசிஸ்தான் மாகாணத்தில், பூமிக்கு அடியில் புதைந்து கிடக்கும் அந்த 5 லட்சம் கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள புதையல் என்ன? இந்த மோதலுக்கும், பலுச் மக்களின் போராட்டத்திற்கும் என்ன சம்பந்தம்? வாருங்கள், இந்த ஆழமான, சிக்கலான புவிசார் அரசியல் விளையாட்டை விரிவாக அலசுவோம்.
முதலில், இந்த புதிய பனிப்போரின் மையப்புள்ளி எது என்று பார்ப்போம். அதுதான்… பாகிஸ்தானின் பலுசிஸ்தான் மாகாணம்!
இது, பாகிஸ்தானிலேயே மிகவும் பின்தங்கிய, ஆனால் மிக அதிக கனிம வளம் நிறைந்த ஒரு பகுதி. இங்கே, பூமிக்கு அடியில் சுமார் 6 முதல் 8 டிரில்லியன் டாலர் மதிப்புள்ள கனிமப் புதையல் இருப்பதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்திய ரூபாயில் சொன்னால், குறைந்தபட்சம் 5 லட்சம் கோடி ரூபாய்!
இதில் தங்கம், வெள்ளி, செம்பு போன்ற சாதாரண கனிமங்கள் மட்டுமல்ல… டிஸ்ப்ரோசியம், டெர்பியம், யட்ரியம் போன்ற “அரிய மண் தாதுக்கள்” (Rare Earth Elements) ஏராளமாக உள்ளன. இந்த அரிய தாதுக்கள் இல்லாமல், இன்றைய நவீன உலகம் இயங்காது. உங்கள் ஸ்மார்ட்போன், பசுமை எரிசக்தி தொழில்நுட்பங்கள், ஏன்… அதிநவீன ராணுவத் தளவாடங்கள் வரை எல்லாவற்றுக்கும் இதுதான் உயிர்நாடி.
இந்த உயிர்நாடியைக் கைப்பற்றத்தான், அமெரிக்காவும், சீனாவும் இப்போது பலுசிஸ்தானில் முட்டி மோதுகின்றன. இந்த மோதலைத்தான், ஆய்வாளர்கள் “கனிமப் பனிப்போர்” (Mineral Cold War) என்று அழைக்கிறார்கள்.
இந்த விளையாட்டில், சீனா பல அடிகளை முன்னால் எடுத்து வைத்துவிட்டது என்றே சொல்லலாம்.
சீனா-பாகிஸ்தான் பொருளாதார வழித்தடம் (CPEC) என்ற பெயரில், சுமார் 62 பில்லியன் டாலரை பாகிஸ்தானில் கொட்டி, சாலைகள், துறைமுகங்கள், மின் நிலையங்கள் எனப் பல திட்டங்களை உருவாக்கி, பலுசிஸ்தானின் வளங்களைச் சுரண்டத் தொடங்கிவிட்டது.
சீனாவின் இந்த ஆக்கிரமிப்பால், அமெரிக்கா எச்சரிக்கையுடன் இருந்தாலும், அது அமைதியாக இல்லை. பாகிஸ்தானில் தனது செல்வாக்கை நிலைநாட்ட, அதுவும் மறைமுகமாக வேலை செய்து வருகிறது.
ஆனால், இந்தக் கதை இவ்வளவு எளிதானது அல்ல. இங்கேதான் ஒரு மிகப்பெரிய ட்விஸ்ட் இருக்கிறது. அது… பலுச் மக்களின் எதிர்ப்பு!
சீனாவின் திட்டங்களை, பலுசிஸ்தான் மக்கள், தங்கள் வளங்களைச் சுரண்டும் ஒரு ஆக்கிரமிப்பாகவே பார்க்கிறார்கள். இதனால், சீனப் பொறியாளர்கள் மீதும், திட்டங்கள் மீதும் தொடர்ந்து தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டு வருகின்றன. பலுச் கிளர்ச்சிக் குழுக்கள், சீனாவின் திட்டங்களுக்கு எதிராகப் போர்க்கொடி உயர்த்தியுள்ளன.
இதன் மறுபக்கம், பலுச் மக்களின் உரிமைக்கான போராட்டம் தீவிரமடைந்திருக்கிறது.
பலுசிஸ்தானில், பாகிஸ்தான் ராணுவத்தால் ஆயிரக்கணக்கானோர் வலுக்கட்டாயமாகக் காணாமல் ஆக்கப்படுவதாகக் குற்றச்சாட்டு எழுந்துள்ளது. இதைக் கண்டித்து, “பலூச் யக்ஜெஹ்தி கமிட்டி” (BYC) என்ற அமைப்பு, இஸ்லாமாபாத்தில் தொடர் உள்ளிருப்புப் போராட்டங்களை நடத்தி வருகிறது. தங்கள் குடும்ப உறுப்பினர்களை மீட்கக் கோரி, பல தாய்மார்களும், சகோதரிகளும், குழந்தைகளும் கொட்டும் பனியில் போராடி வருகிறார்கள்.
அதிகாரிகள் அவர்களை மிரட்டினாலும், பேருந்துகளைத் தடுத்தாலும், அவர்கள் தங்கள் போராட்டத்தில் உறுதியாக நிற்கிறார்கள்.
ஆக, நாம் இப்போது பார்ப்பது, மூன்று முனைகளைக் கொண்ட ஒரு சிக்கலான யுத்தம்.
ஒருபக்கம், பலுசிஸ்தானின் வளங்களைச் சுரண்டத் துடிக்கும் சீனா.
மறுபக்கம், சீனாவின் ஆதிக்கத்தைத் தடுத்து, தன் செல்வாக்கை நிலைநாட்ட முயற்சிக்கும் அமெரிக்கா.
இவை இரண்டுக்கும் நடுவில், தங்கள் உரிமைகளுக்காகவும், தங்கள் மண்ணின் வளங்களைக் காக்கவும் போராடும் பலுசிஸ்தான் மக்கள்.
பாகிஸ்தான், தன் பொருளாதார நெருக்கடியைத் தீர்க்க, தன் வளங்களை இந்த வல்லரசுகளுக்குத் தாரை வார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால், அதன் விலை, சொந்த மக்களையே அந்நியமாக்குவதுதான்.
இறுதியாக, நம் முன் நிற்கும் கேள்வி இதுதான்.
பலுசிஸ்தானின் இந்த கனிமப் புதையல், அந்தப் பகுதி மக்களுக்கு வரப்பிரசாதமாக அமையுமா? அல்லது, வல்லரசுகளின் பேராசைக்கு அவர்கள் பலியாகி, அதுவே அவர்களுக்குச் சாபமாக மாறுமா?
இந்த புதிய பனிப்போரில், இறுதியில் வெல்லப் போவது யார்? என்பதை பொறுத்திருந்து தான் பார்க்க வேண்டும்.