“உழவன் கணக்குப் பார்த்தால், உழக்குக் கூட மிஞ்சாது,” என்பார்கள். ஆனால், இன்று, உழவனின் கணக்கில், மிஞ்சுவது கண்ணீரும், கடனும், தற்கொலையும்தான். தேசியக் குற்றப் பதிவுப் பணியகம் (NCRB) வெளியிட்டுள்ள ஒரு புதிய அறிக்கை, இந்திய விவசாயத் துறையின் இருண்ட பக்கத்தை மீண்டும் ஒருமுறை நம் கண்முன் நிறுத்தியுள்ளது.
2023-ஆம் ஆண்டில் மட்டும், இந்தியாவில், 10,786 விவசாயிகளும், விவசாயத் தொழிலாளர்களும் தற்கொலை செய்துகொண்டுள்ளனர். அதாவது, ஒவ்வொரு நாளும், சராசரியாக 29 விவசாயிகள் தங்கள் உயிரை மாய்த்துக்கொள்கிறார்கள். நாடு முழுவதும் நடந்த மொத்தத் தற்கொலைகளில், இது 6.3 சதவீதம்.
இந்தத் துயரப் பட்டியலில், மகாராஷ்டிரா மாநிலம், 38.5 சதவீதத் தற்கொலைகளுடன் முதலிடத்தில் இருப்பது, வேதனையின் உச்சம். அதைத் தொடர்ந்து, கர்நாடகா 22.5 சதவீதத்துடன் இரண்டாம் இடத்தில் உள்ளது. ஆந்திரப் பிரதேசம், மத்தியப் பிரதேசம் மற்றும் நமது தமிழ்நாடு ஆகிய மாநிலங்களிலும், விவசாயிகள் தற்கொலை எண்ணிக்கை கவலையளிக்கும் வகையில் பதிவாகியுள்ளது.
ஆச்சரியப்படும் விதமாக, மேற்கு வங்கம், பீகார், டெல்லி போன்ற மாநிலங்களில், ஒரு விவசாயத் தற்கொலை கூடப் பதிவாகவில்லை என்று இந்த அறிக்கை கூறுகிறது. தற்கொலை செய்துகொண்டவர்களில், பெரும்பாலானோர் ஆண்கள் என்பது, கிராமப்புறக் குடும்பங்களில் ஆண்கள் மீது விழும் பொருளாதாரச் சுமையின் தீவிரத்தை உணர்த்துகிறது.
பருத்தி மற்றும் சோயாபீன் பயிரிடும் பகுதிகளில்தான், இந்தத் தற்கொலைகள் அதிகமாக நிகழ்ந்துள்ளன. பயிர் தோல்வி, தாங்க முடியாத கடன் சுமை, சந்தையில் நிச்சயமற்ற விலை ஆகியவைதான், இந்த விவசாயிகளை மரணத்தின் விளிம்பிற்குத் தள்ளுகிறது. பருத்தி மீதான இறக்குமதி வரியை நீக்கிய அரசின் கொள்கை, வெளிநாட்டுப் போட்டியால் உள்நாட்டு விவசாயிகளை மேலும் நசுக்குகிறது என்று விவசாயிகள் சங்கங்கள் குற்றம் சாட்டுகின்றன.
சிலர், இந்த அரசுப் புள்ளிவிவரங்களின் நம்பகத்தன்மையையே கேள்விக்குள்ளாக்குகின்றனர். உண்மையான தற்கொலை எண்ணிக்கை, இதைவிட அதிகமாக இருக்கலாம் என்றும் அவர்கள் அஞ்சுகின்றனர்.
ஒருபுறம், நாட்டின் பசியைப் போக்கும் விவசாயி. மறுபுறம், கடனாலும், வறுமையாலும், தற்கொலை செய்துகொள்ளும் அவலம். இந்தத் தொடர் துயரத்திற்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைக்க, அரசுகள் இனியும் தாமதிக்கக் கூடாது என்பதே அனைவரின் எதிர்பார்ப்பு.